سفر به مالدیو؛ بایدها و نبایدها (قسمت دوم) - هدا بلاگ

برای گردشگران سواحل مخصوص وجود دارد

در برخی از جزایر محلی، سواحل مخصوص گردشگران وجود دارد. یک مانع میان ساحل و خیابان های جزیره ساخته شده است و به محض عبور از مانع می توانید از لباس شنا استفاده کنید.

در هر دو جزیره مافوشی و فولیدهو سواحل مخصوص گردشگران موجود بود.

تعداد جزیره ها زیاد است و هر جزیره متفاوت از دیگری است

قبل از رسیدن به مالدیو من فکر می کردم که همه جزیره ها مشابه هم باشند ولی اشتباه فکر می کردم.

در مالدیو 1200 جزیره وجود دارد که از این تعداد 200 جزیره مسکونی هستند. از این جزایر مسکونی حدودا 50 عدد از آن ها دارای مهمانخانه هستند. همان طور که قبلا گفتم در مورد جزیره ها هم اطلاعات کمی موجود هست. به همین جهت هر جزیره شگفتی خاص خود را داشت و در بازدید از هر جزیره چیزهای متفاوتی کشف می کردم. تنها چیزی که در همه جزیره ها یکسان بود این که هیچ خیابانی دارای پیاده رو نبود.

مافوشی جزیره ای توریستی است. تعداد 30 مهمانخانه در آن وجود دارد که دارای بیشترین مهمانخانه در میان جزایر مالدیو است. رستوران های متنوعی در آن وجود دارد، مردم محلی به گردشگران عادت کرده اند و مغازه های سوغاتی فروشی زیادی دارد.

فولیدهو از آنجایی که خیلی در دسترس نیست و در فاصله دوری قرار گرفته است، جزیره آرامی است. عیب وجود این آرامش و سکوت کمبود انتخاب ها برای غذا بود. سه رستوران در جزیره وجود داشت ولی کسی از آن ها انگلیسی بلد نبود و تلاش های ما برای سفارش غذا معمولا بی نتیجه بود. به دلیل محدود بودن گزینه ها برای غذا در مقایسه با دیگر جزیره ها به ازای هر وعده 10 دلار (30,000 تومان) بیشتر پرداخت می کردیم.

گورایدهو پاتوق موج سوارهاست. در اینجا ساحل برای گردشگران وجود ندارد و سواحل هم خیلی جالب نیستند. موج های این سواحل بزرگ بوده و تعدادی موج سوار خبره در خیابان های اطراف ساحل پرسه می زنند. در گورایدو همه در تلاش برای فروش شکلات مالدیوی هستند که ترکیبی از نارگیل، شکر و یاسمن است.

مکانی عالی برای دورکاران است

انتظار داشتم که سه هفته ای که در مالدیو هستم به دلیل اینترنت غیر قابل استفاده آن به صورت آفلاین سپری کنم ولی در این مورد نیز اشتباه فکر می کردم.

در مافوشی سرعت اینترنت 6 مگابایت بر ثانیه برای دانلود و 3 مگابایت بر ثانیه سرعت آپلود بود. در گورایدهو و فولیدهو سرعت تا حدودی کمتر بود. در گورایدهو یک روز بدون اینترنت بودیم که یک ایراد مربوط به شبکه بود ولی به غیر آن در تمام اوقات دسترسی به اینترنت داشتیم.

خرید سیم کارت در مالدیو بسیار آسان است. 3 دلار (10,000 تومان) برای سیم کارت و 14 دلار (45,000 تومان) برای 1/2 گیگابایت داده هزینه دارد. بسیار شگفت آور بود که هر جا که می رفتیم سیگنال داده در دسترس بود حتی موقعی که به مدت دو ساعت سوار بر قایق اقیانوس پیمایی می کردیم و هیچ خشکی در دیدرس نبود. به نظرم دلیل آن نبود ساختمان های بلند بود که باعث تضعیف سیگنال می شوند.

کار و سفر در مالدیو بسیار آسان است. سرعت WiFi در مقایسه با خیلی از مهمانخانه ها در سراسر دنیا بسیار سریع است و سیگنال داده همراه همیشه در دسترس است.

تختخواب های سفری مالدیو عجیب ولی به طور حیرت آوری راحت هستند

از اولین چیزهای عجیبی که بعد از رسیدن به مالدیو متوجه آن شدم، ننوها یا همان تختخواب های سفری عجیب بود که هرگز من مشابه آن ها را ندیده بودم. دارای فریم از جنس فولاد و توری که به لبه های تخت دوخته شده است. در سواحل این ننوهای عجیب را که به صورت محکم به شاخه های درختان آویزان شده اند، خواهید دید. در محوطه بسیاری از خانه ها هم از این ننوها مشاهده خواهید کرد.

زبان مالدیوی بسیار دل نشین است

زبان مالدیوی بسیار نزدیک به زبان سینهالا (Sinhala) است، ولی ابعادی از اردو، هندی، عربی و بسیاری از زبان ها را نیز در خود دارد.

خط مالدیوی همچون یک کد مخفی است که به صورت فرمول های جادویی نوشتاری است بنابراین بیگانه ها قادر به فهم نوشتار آن نیستند. بنا بر گفته کارشناسان ترتیب الفبای این زبان به صورت تصادفی است.

صبحانه های مالدیوی رویایی هستند

صبحانه های مالدیو بسیار خوشمزه هستند و هر موقع صبحانه آن را صرف کردم از لذیذترین صبحانه هایی بود که خوردم و حس خیلی خوبی داشتم.

معروف ترین صبحانه در مالدیو ماس هونی (Mas Huni) است که تصویر آن را مشاهده می کنید. کاسه ای شامل مخلوطی از تن، پیاز، نارگیل و ادویه که در نان روشی (Roshi) تازه پیچیده می شود.

دیگر وعده های غذایی به این میزان خوشمزه نیستند. طبیعتا ماهی سهم عمده ای در وعده های غذایی دارد. همین طور برنج و ادویه. به گونه ای که هر روز برنج و ادویه می خورند. من تمایلی به ادویه ندارم ولی هر موقع از مهمانخانه تقاضای شام مالدیوی می کردیم، ماهی ادویه دار و برنج سرو می کردند.

هوا قابل پیش بینی نیست

در اینترنت خوانده بودم که شرجی ترین ماه در مالدیو سپتامبر است ولی افراد محلی می گویند که ماه ژوئن و جولای شرجی ترین ماه ها هستند. در هر حال، پیش بینی وضع هوا بسیار سخت است.

هر جزیره ای آب وهوای خود را دارد؛ بنابراین اگر در جزیره ای بارندگی باشد بیانگر این نیست که در جزیره دیگری در 20 کیلومتری نیز هوا بارانی است.

هر چه جزیره کوچک تر باشد، یافتن پیش بینی شرایط هوای آن به صورت آنلاین دشوارتر خواهد بود. من بیشتر اوقات را درگیر بررسی شرایط هوا بودم زیرا که بسیار نگران بودم که در روز تولد دیو (Dave) که استراحتگاهی را برای آن رزرو کرده بودم، هوا بارانی شود که این اتفاق هم افتاد.

زمان خوبی برای سفر انتخاب کنید

از ماه اکتبر که مسافران زیادی راهی مالدیو می شوند، قیمت مهمانخانه ها افزایش می یابد. مهمانخانه ای در مافوشی که شبی 60 دلار (200,000 تومان) برای آن پرداخت می کردیم در فصل شلوغی گردشگری قیمت آن 100 دلار (320,000 تومان) می شود و از ماه اکتبر تا آخر سال به طور کامل رزرو شده است. زمانی که ما آنجا بودیم (اوایل سپتامبر) چهار روز تنها افراد ساکن در مهمانخانه بودیم.

در ماه های اوت و سپتامبر به مالدیو سفر کنید. طی سه هفته تنها یک روز و دو بعدازظهر هوا بارانی بود. در این بازه از زمان، هوا عالی، قیمت ها نصف و جزایر خلوت هستند.

ویدیو تایم لپس ماله مرکز مالدیو:

نظرتان را در مورد سفر به مالدیو با خبرنگاران در میان بگذارید.