کندوان- آذربایجان - هدا بلاگ

برای سفری دلچسب با تور باکو فروردین همراه شوید و شهر زیبای باکو را ملاقات کنید و با فرهنگ مردم خونگرم آذربایجان آشنا شوی و مسافرتی دل انگیز را سپری کنید.

کندوان در 50 کیلومتری جنوب غربی تبریز، یکی از روستاهای دهستان سهند می باشد که در 18 کیلومتری جنوب اسکو، در دامنه سرسبز سلطان داغی واقع شده است. این روستا در ایران به خاطر خانه های مخروطی شکلش که دردل صخره ها جا گرفته منحصربفرد است.

از دهانه های آتشفشان سهند و دیگر کوه های آتشفشانی اطراف، طی هزاران سال، مواد مذاب بیرون می جهیده است. این گدازه ها در طی قرون متمادی روی هم انباشته و به تدریج بر روی آنها پوسته ایی از سنگ ایجاد شده است. توده ها و گدازه های مذاب آتشفشانی به وسیله باد و بوران طی هزاران سال متمادی تغییر شکل داده و به فرم کران در آمده است. به تدریج قسمت های کمتر سخت کران ها ریخته و قسمت های سخت تر باقی مانده و شرایط کنونی را که بیشتر به معجزه طبیعی شباهت دارد ایجاد نموده است.

باد و باران مفرط به خصوص در کران های ناحیه ورودی روستا بیشتر موثر بوده و صدمه زیادی به آنها وارد آورده، در صورتی که در شرق و انتهای روستا به خاطر وجود تپه های مرتفع کران ها بلندتر و سالم تر باقی مانده است.

آنچه به کندوان هویت باستانی داده وجود 117 خانوار و منزل مسکونی در درون توده های مخروطی و هرمی شکل صخره ای است. روستاییان کندوان داخل این توده ها برای خود خانه مسکونی، آغل، انبار و کارگاه ایجاد نموده اند.

معماری صخره ای، حاکی از صحنه های مبارزه و جدال انسان با طبیعت و در خدمت دریافت صخره های طبیعی است. در معماری معمولی، به وسیله مصالح ساختمانی گچ، آهک و خشت، هیئت اصلی بنا را به وجود می آورند، در صورتی که در معماری صخره ای فضای مورد نظر در درون توده سنگ هویدا می گردد و سنگ، مانند کالبدی، قشری مستحکم در اطراف این فضا ایجاد می نماید.

روستای کندوان دارای مسجد، حمام، مدرسه و آسیا می باشد که کران مسجد یکی از بزرگترین کران های روستا را تشکیل داده است. به دلیل شکل مخروطی خاص، اغلب کران های دارای طبقات مختلف، از داخل با یکدیگر ارتباط ندارند. کران ها عموما دارای دو طبقه بوده و در برخی موارد سه و حتی چهار طبقه نیز در آنها ایجاد نموده اند.

ارتباط طبقات بالایی کرانها با خارج، به وسیله پلکان های بسیار زیبایی از بدنه خود کران تامین گشته است. طبقه هم کف، اکثرا اصطبل بوده و طبقات دوم و سوم و چهارم به عنوان سکونت گاه استفاده می گردد. در برخی موارد از طبقه چهارم به عنوان انبار نیز استفاده نموده اند. آبریزها اکثرا در کنار معابر و در خارج از کران ها و محیط مسکونی قرار داشته و هر چند خانواده به طور مشترک دارای یک آبریز هستند. آبریزها اکثرا دارای چند محل نشیمن و انباره می باشد که بستگی به شیب زمین دارد. به خاطر قطر و ضخامت زیاد کران ها، ایجاد نورگیر در طبقات پایین کار بسیار مسئله ای است، بدین مناسبت نورگیرها اغلب در طبقات بالا واقع شده اند. جنس پنجره ها از چوب بوده اغلب به شکل شطرنجی و در آنها قطعات کوچک شیشه تعبیه شده است. چون قطر دیوارها ضخیم است تبادل هوا داخل خانه با محیط بیرون کم است از این رو اتلاف انرژی بسیار پایین است .

بی شک دیدن این منطقه میتواند دیدنی ترین تصاویر رادر ذهن و خاطر شما به یادگارگذارد.