بیماری صرع: علایم و درمان - هدا بلاگ

معرفی انواع صرع

صرع انواع مختلفی دارد شاید بتوان گفت نزدیک به 40 نوع، که برای هر شخص متفاوت می باشد و بستگی به محلی از مغز دارد که حمله در آن ایجاد می گردد.

برخی ها بیهوش می شوند. برخی ها در روی زمین می افتند و برخی ها اندامشان را به سرعت تکان می دهند.

به علت تنوع در صرع، تشخیص یک نوع خاص مشکل است و از این رو ممکن است برخی افراد که مصروع نیستند را جزو گروه مصروعان قرار دهند، مثل افرادی که دچار سردرد های شدید است، یا افرادی که غش می کنند و یا افرادی که دچار بیماری های قلبی است.

این وظیفه پزشک می باشد که تشخیص دهد، آیا فرد، صرع دارد یا نه و درمان را شروع کند.

صرع ها عبارتند از:

1- صرع جزئی (Partial Seizures)

هنگامی که آسیب مغزی فقط در یک طرف مغز باشد، صرع جزئی نام دارد. تقریبا یک سوم مصروعین، این نوع صرع را دارند.

قبل از این که حمله شروع گردد، بیمار احساس می کند که حالش بد است.

این احساس ها شامل: تغییرات بینایی، تغییرات بویایی و شنیدن صدا های نامفهوم می باشد.

این نوع صرع خود به دو قسمت تقسیم می گردد:

نوع ساده

این نوع کمتر از 1 دقیقه طول می کشد. شخص ممکن است علائمی داشته باشد و این علائم بستگی به محلی از مغز دارند که درگیر شده است.

اگر قسمت پشتی مغز درگیر شده باشد، بر روی دید و عضلات اثر می گذارد، برای مثال عضلات انگشت یا بازو یا پا سفت می شوند.

شخص ممکن است احساس تهوع داشته باشد، عرق کند و یا رنگ پریده گردد.

نوع پیچیده

در این نوع فعالیت قسمت گیجگاهی مغز یا محلی در مغز که احساسات و حافظه را در برمی گیرد، دچار اختلال می گردد. این نوع بین 2-1 دقیقه طول می کشد.

نشانه این نوع عبارت است از: گریه کردن، دویدن، فریاد زدن، خندیدن، دست زدن و ....

2- صرع عمومی

هر دو قسمت مغز را شامل می گردد و فرد بیهوش می گردد. این نوع شامل:

صرع غایب

نشانه های این نوع صرع عبارت است از: باز شدن دهان، چشمک زدن و بیهوشی. این نوع بیشتر از 30 ثانیه طول نمی کشد.

صرع بی صدا

در این نوع، فرد یک باره عضلاتش شل می گردد و می افتد.

صرع عمومی کلی

بدن، بازو و پا خم می گردد و یا دراز می گردد و می لرزد. بعد از این حالت، فرد خسته است، سردرد دارد، گرسنه است، در بینایی مشکل دارد و در بدن احساس درد دارد. اما بعد از مدتی استراحت، خوب می گردد.

صرع حرکتی

در این نوع صرع، عضلات به سرعت حرکت می کنند.

صرع تب

این نوع صرع در اثر تب به وجود می آید. 1

علل ایجاد تشنجدر شرایطی که عامل ایجاد تشنج تشخیص داده گردد، مانند موارد زیر، دیگر از واژه صرع استفاده نمی کنیم.

اما اگر علت خاصی برای بروز تشنج ها مشخص نگردد، بیماری صرع تشخیص داده خواهد شد.

از جمله شرایط ایجاد کننده تشنج که علت مشخصی داردند می توان به علل زیر اشاره کرد:

تومورهای مغزی

عفونت های مغزی نخاعی

تب بالا

کمبود شدید کلسیم

کاهش شدید قند خون

کمبود ویتامین B6

سکته مغزی

آلزایمر

بیماری مولتیپل اسکلروزیز

ضربه به سر

تشخیص صرعتشخیص صرع بر اساس نتیجه معاینه و دقت پزشک، آزمایش های خونی، تصویربرداری از مغز مانند سی تی اسکن، ام آر آی و نوار مغز انجام می گردد.

نوع دیگری از بررسی به نام بررسی ویدیویی طولانی مدت هم وجود دارد که در بیمارانی انجام می گردد که به درمان مقاوم هستند یا برای درمان صرع، به جراحی نیاز دارند. بررسی ویدیویی این امکان را به پزشک می دهد که از نوع صرع و محل ایجاد تشنج در مغز اطمینان حاصل کند. 3

درمان صرع

بیشتر تشنج ها در اطفال دیده می گردد که خوشبختانه بیشتر آنها تا 25 سالگی درمان می شوند.

در این فاصله بیمار دارو مصرف می کند و به تدریج اندازه این داروها کاهش داده شده و در نهایت قطع می گردد.

در واقع عمده درمان تشنج ها بجز موارد اندکی که نیاز به جراحی دارند، درمان دارویی است. تشنج های سنین بالا معمولا در اثر مسائل و بیماری های زمینه ای مثل سکته مغزی، تومور مغزی، اختلالات کلیوی یا کبدی و... بروز می کند. بنابراین در این سنین به ندرت داروی بیمار قطع می گردد.

داروها و آزمایش ها

مصرف منظم داروها از طریق بیمار از اهمیت بالایی برخوردار است. لازم است که بیمار هر چند ماه یک بار آزمایش خون بدهد تا اندازه دارو در خون او کنترل گردد.

انجام آزمایش های کبد، تست اندازه کلسیم و ویتامین D برای افرادی که به طور مداوم دارو مصرف می کنند لازم است و از طریق پزشک معالج در نظر گرفته خواهد شد.

مراقبت های لازم از طریق خود بیمار

یکی از مسائل مهم در افراد مبتلا به صرع رانندگی است. در این خصوص نمی توان حکم کلی صادر کرد.

هر فردی بنا به شرایط خاص خود باید تابع نظر پزشک عمل کند. اما به طور کلی ورزش هایی مثل اسب سواری، صخره نوردی و موتورسواری و... توصیه نمی گردد، اما ورزش های دیگر با صلاحدید پزشک معالج بلامانع است بخصوص در بچه ها که نیاز به فعالیت بدنی دارند.

بچه های مبتلا به تشنج که به شنا علاقه مند هستند، می توانند با رعایت نکاتی خاصی به ورزش مورد علاقه خود (البته صرفا در استخر نه در رودخانه و دریا) بپردازند. در این صورت نیز لازم است والدین حتما غریق نجات را در جریان بیماری کودک قرار دهند.

در برخی از استخرها کلاه هایی با رنگ مخصوص برای این افراد در نظر گرفته می گردد که برای نجات فرد موثر است.

افراد دچار صرع باید از حمام کردن در مواقعی که در منزل تنها هستند خودداری کنند و حتما در حمام را باز بگذارند.

توصیه دیگر این است که هنگام دوش گرفتن ابتدا آب سرد و سپس آب گرم را باز کنند. در این صورت اگر حمله ای رخ دهد فرد دچار سوختگی با آب داغ نمی گردد. حمل ظروف حاوی آب داغ یا غذای داغ برای افراد مبتلا به صرع توصیه نمی گردد.

همیشه کارد و چنگال را به صورت برعکس داخل جاظرفی قرار دهید تا در صورت بروز تشنج، تماسی با قسمت تیز و برنده آنها اتفاق نیفتد.

کارهایی مثل اتوکردن نیز در مواقع تنها بودن در منزل توصیه نمی گردد. افراد سیگاری نیز از سیگار کشیدن در مواقع تنهایی خودداری کنند.

وظیفه والدین و اطرافیان بیمار

علاوه بر مراجعه به پزشک و دریافت دارو، والدین و اطرافیان بیمار وظایفی به عهده دارند.

والدین باید معلم ها، مسئولان مدرسه و هر کسی که با کودک در ارتباط است را از بیماری فرزند خود مطلع کنند.

معلمان و مسئولان مدرسه نیز باید اطلاعات کافی درخصوص رفتار با کودک مبتلا به تشنج داشته باشند.

تنها کاری که اطرافیان در مواجهه با فرد دچار صرع باید انجام دهند دور کردن اشیای خطرناک از اطراف بیمار است.

توصیه اکید می کنیم که هیچ تلاشی برای باز کردن دهان بیمار انجام نگردد. برخلاف باورهای رایج نیازی به قرار دادن شیء در دهان بیمار برای جلوگیری از قفل شدن دندان های او وجود ندارد. در افراد بزرگسال لازم است که فرد را به پهلو بخوابانید و صبر کنید تا حمله برطرف گردد.

اگر مسئولان کودک مبتلا از بیماری او نامطلع باشند دستپاچه عمل می کنند که این مساله باعث ترس و وحشت همکلاسی ها و در نهایت ضربه روحی به کودک خواهد شد. 4

پی نوشت:

1.www.mizanonline.com

2.www.abidipharma.com

3.www.beytoote.com

منبع: راسخون