آقای دنیزلی! هواداران نگران تراکتور هستند - هدا بلاگ

حالا زمان آن رسیده که از دنیزلی یک سؤال ساده بپرسیم؛ آیا نیاز است که هواداران پرشور تراکتور نگران آینده تیم شان باشند؟

به گزارش خبرورزشی، وقتی مصطفی دنیزلی هدایت تراکتور را برعهده گرفت، هواداران پرشور این تیم نسبت به کسب یک جام امیدوار شدند. دنیزلی آمد تا طلسم ناکامی های تراکتور در رسیدن به قهرمانی را بشکند، آمد تا خاطرات خوب گذشته با پاس و پرسپولیس را در تبریز تکرار کند. اتفاقاً نزدیکی به مرز های ترکیه و تفاهم های فرهنگی به او کمک کرد تا خیلی زود با جو تیم و سکو ها خو بگیرد.

تراکتور شروع خوبی داشت و با پیروزی مقابل پرسپولیس، استارت قدرتمندانه ای زد. تیم دنیزلی که به تاکتیک های تهاجمی شهرت داشت، در خط دفاع نیز تا 7 هفته بدون آسیب ماند و هیچ گلی دریافت نکرد، اما آن ها در 3 هفته اتفاقات عجیب و باورنکردنی را تجربه کردند.

تراکتور مقابل صنعت نفت آبادان، استقلال و سپاهان که جزو 3 بازی بسیار مهم این فصل شان به حساب می آمد، 3 بار شکست خوردند و در 270 دقیقه 8 بار دروازه شان باز شد! موضوعی که همه تراکتوری ها را تحت فشار قرار داد.

دنیزلی بعد از رقم خوردن شکست سوم به هواداران یک قول داد: من کمتر حرف می زنم، اما این بار قول می دهم تیم را قهرمان کنم. هدف ما تعیین است و هر روز در تمرینات با بازیکنانم در مورد این هدف حرف می زنم، اما این بار، حرف های داخل رختکن را به هواداران هم می گویم؛ ما باید به قهرمانی برسیم و این هدف ماست که طلسم شکن باشیم.

این حرف ها، دل مردم را گرم کرد. تراکتوری ها امیدوار شدند و دوباره در فضای مجازی برای تیم محبوب شان یک غوغای واقعی به راه انداختند. هر کدام از صفحات هواداری را می دیدیم، پر از عکس ستاره های تراکتور و سرمربی این تیم با تیتر های عاطفی و احساسی بود. البته تیم دنیزلی داخل زمین و در 10 هفته گذشته همیشه از حریفانش بهتر بود و بیشتر حمله می کرد، اما تعیین است که آن ها به دست انداز افتادند وگرنه به راحتی نمی توان تصور کرد تیمی با این همه ستاره، با چنین بحرانی روبرو شود.

محمدرشید مظاهری، احسان حاج صفی، یوکیا سوگیتا، ساسان انصاری، میمبلا، اشکان دژاگه، کوین فورچونه، مسعود شجاعی، مازولا، رضا اسدی، اکبر ایمانی و... ستاره های ارزانی نیستند و حضورشان کنار هم و در یک تیم، تراکتور را چندبرابر نسبت به گذشته قدرتمندتر کرده به خصوص که دنیزلی با تفکرات کاملاً تهاجمی روی نیمکت و داخل رختکن است.

این تیم، اما حالا به مشکل برخورده تا حدی که تاکتیک های دنیزلی برای گلزنی و همچنین حفاظت از دروازه خودی به خوبی اجرا نمی شود. تراکتوری ها مقابل نود ارومیه این فرصت را داشتند تا همه چیز را تغییر دهند و با یک برد شیرین و جذاب در جام حذفی به خانه برگردند. برد با گل های زیاد به یک تیم لیگ یکی، اما همه چیز برعکس شد؛ تراکتور با یک گل جلو افتاد، اما باز هم شکاف های دفاعی کار دستِ تیم دنیزلی داد و آن ها گل خوردند. بازی در 120 دقیقه مساوی ماند و به ضربات پنالتی کشید. حتی در پنالتی هم کار تیم گره خورد و بالاخره تراکتوری ها روی اشتباه بازیکنان کم تجربه حریف، برنده شده و به دور بعدی رسیدند.

حالا زمان آن رسیده که از دنیزلی یک سؤال ساده بپرسیم؛ آیا نیاز است که هواداران پرشور تراکتور نگران آینده تیم شان باشند؟ تراکتور دیگر زمانی برای از دست دادن امتیاز در دست ندارد و با یک بازی عقب افتاده، شرایط سختی را پیش روی خود می بیند، اما آقامصطفی می تواند به اوضاع این تیم سر و سامان بدهد؟ از این به بعد 4 بازی خانگی و یک بازی مقابل پیکان در تهران که قطعاً آن هم خانگی محسوب می شود، تا پایان نیم فصل برای تراکتوری ها باقی مانده است. آن ها می توانند از این رهگذر سخت به آسانی عبور کنند یا از دست دادن امتیازات تا زمان از دست رفتن تمام شانس های قهرمانی ادامه پیدا می کند؟