بوف شوم کوره های آجرپزی پاکدشت - هدا بلاگ

به گزارش شهروند، پازل آن شب سیاه، تمام ذهنش را به هم ریخت و تکه هایش در دل همان شب ناپدید شدند. ترس، یک دم راحتش نمی گذارد و در گوشت و استخوانش رخنه کرده. صدای جیغ و گریه های مادر در گوش هایش سنگینی می کند. گریه های مادری که پسرانش را برای عزاداری در شب عاشورا فرستاد و خودش تا آخرین نفس عزادار شد.

سایه وحشتناک آن شب، گره کوری به زندگی آنها زد که هیچ دستی از هیچ جنسی قادر به بازکردن آن نیست. از ترسی که در زندگی اش متحمل شده، جرأت نمی کند سکوتش را بشکند. اما کمی بعد زبانش به سخن آمد و سکوت ناشی از ترس را شکست داد.

وارث ترسی شدید

عاشورای سال 81 بود. پنجم فروردین ماه. من در آن زمان هفت سال داشتم. به همراه برادر بزرگ ترم احمدرضا که 11 سال داشت برای عزاداری امام حسین به دسته های سینه زنی پاکدشت پیوستیم. جمعیت زیاد بود. ناگهان در سیاهی شب میان همهمه عزاداران همدیگر را گم کردیم. من به دنبال احمدرضا و احمدرضا به دنبال من. مادرم همیشه مرا سرزنش می کرد و می گفت احمدرضا تنها به خانه برگشت، ولی برای پیداکردن تو مجبورش کردم دوباره به بیرون برود.

سکوت به کلماتش می پیچد و کلمات لحظه ای محو می شوند و دوباره جان می گیرند.

اما احمدرضا هیچ وقت به خانه برنگشت. همان شب به یک وانت بار گفتم عمو من گم شدم و خانه مان فرون آباد است، او مرا تا نزدیکی خانه رساند.

بغض راه گلویش را می بندد، به طوری که آب دهانش را به سختی قورت می دهد. پدر و مادرم تا مدت های طولانی تمام پاکدشت و بیابان های اطراف را گشتند، اما خبری از برادرم نبود. به پلیس آگاهی پاکدشت هم خبر دادند، ولی مأموران گم شدن در بیابان های اطراف پاکدشت را امری عادی می دانستند و گمان می کردند سهل انگاری از پدر و مادرم بوده.

مکثی تلخ جان و روحش را می بلعد. ناگهان ترس مانند زلزله ای بر کلمات پوریا هجوم می آورد و صدایش را به لرزه می اندازد.

بعد از آن شب، با ترس و وحشت بزرگ شدم. مادرم دیگر نمی گذاشت من و برادر کوچک ترم حتی تا جلوی در خانه برویم و اگر می رفتیم، اول گریه می کرد و بعد آنقدر ما را می زد که دیگر جرأت نمی کردیم پایمان را یک قدم جلوتر بگذاریم. با مریضی و ترس های مادرم کلاس اول ابتدایی را تمام کردم. برادر کوچک ترم که رنگ مدرسه را هم ندید. مادرم با کابوسی تلخ، روزها و شب ها را گذراند و خون گریه کرد تا اینکه پنج سال پیش از غصه دق کرد و مرد.

سرنوشتی سوزناک

سایه هولناک آن اتفاق شوم بر زندگی خانواده احمدرضای قربانی نقش بسته. پس از آن ماجرای تکان دهنده که برای برادرش رخ داد، ساز سرنوشت پوریا با نتی به نوای سوزناک نواخته شد و سراسر زندگی اش را اندوهگین کرد.

پدر و مادرم همیشه مرا مقصر می دانستند. فقط کافی بود وسیله کوچکی از آنها بخواهم، آنقدر مرا می زدند تا از حال می رفتم. مادرم کمتر، پدرم بیشتر. گاهی مادرم با شلنگ حیاط خانه مان آنقدر مرا می زد تا گریه اش می گرفت و من بی رمق فقط نگاه می کردم.

پدر و مادرم فکر می کردند فالگیران و رمالان می توانند نشانی از احمدرضا بدهند. برای همین تمام وسایل خانه را فروختند، حتی فرش زیرپایمان را. چند ماهی را به این امید گذراندند که ناگهان خبر گم شدن و کشته شدن بچه ها دیگر در پاکدشت مثل بمبی صدا کرد. مادرم، من و برادر کوچک ترم مسلم را با خود همه جا می برد و حتی اجازه نمی داد تا سر کوچه برویم. دو سال بعد از سربه نیست شدن احمدرضا، با پدرم تماس گرفتند که قاتل دستگیر شده است.

می ترسم

ترس و وحشت به خاطراتش پاشید و کلماتش ضرب آهنگ شدیدی گرفت. در تمام جلسات دادگاه، من و مسلم دست در دست پدر و مادرم بودیم. مسلم آن زمان دو ساله بود و من 9 ساله. بعد از اعدام قاتل و فضای وحشتناک آن زمان در پاکدشت، از ترس تشنج شدیدی کردم. یک هفته بیمارستان بستری شدم. ترس از کتک خوردن پدر و مادرم و ترس از فضای هولناک آن زمان همیشه مرا رنج می داد. شدت کتک های پدرم در این سال ها بیشتر بود، تا جایی که وقتی 11 سالم بود، تصمیم گرفتم خودم را به زیر ماشین بیندازم یا برای همیشه فرار کنم. اما مأموران مرا تحویل خانواده ام دادند.

من ماندم و کتک های پدر و مادرم. سال 95 مادرم زندگی را تاب نیاورد. بعد از فوت مادرم سعی کردم بیشتر از خانه بیرون بروم. نیش و کنایه های پدرم هنوز ادامه دارد. داروهای اعصاب اجازه کار کردن دائمی را به من نمی دهد و هرجا می روم اخراج می شوم. مسلم هم به خاطر دیابت شدید خانه می ماند و گاه گداری بیرون می رود.

کلماتش در ترس حل می شود. از سایه خودم، فردی که پشت سرم در خیابان حرکت می کند، صدای زنگ گوشی یا هر صدای دیگری می ترسم. بیجه، قاتل برادرم و بچه ها پاکدشت، سایه وحشتناکی است که با دو دست نامرئی، ذهن مرا چسبیده و یک لحظه هم رها نمی کند.

حرف هایش به خاتمه نرسیده بود که ترس از جملاتش رنگ باخت و از لابه لای کلماتش آرام خزید تا دوباره در جسم و روحش جا خوش کند.

آژانس دور زمین: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه