هواپیمای فراصوت ناسا سال آینده پرواز اولیه خود را انجام می دهد

به گزارش هدا بلاگ، هواپیمای آزمایشی فراصوت ناسا مراحل نهایی ساخت و توسعه را می گذراند تا برای نخستین پرواز در سال 2021 میلادی آماده شود.

امواج صوتی در هواپیماهای تجاری فراصورت یک عامل مزاحم محسوب می شوند و به همین دلیل بود که پرواز این نوع هواپیماها از سال 1973 بر فراز قاره آمریکا ممنوع شد. اما هواپیمای جدید ناسا X-59 که انتظار می رود نخستین پرواز خود را در سال 2021 انجام دهد، داده هایی را فراهم کرده که به مهندسان امکان می دهد این امواج صوتی را کاهش دهند تا بسیار آرام تر حس شوند.

هواپیمای X-59 یک بدنه دراز دارد به طوری که موج شوکی که ایجاد می کند کشیده تر است و آهسته تر رشد می کند، بنابراین فشار کم تری به پرده گوش وارد می آورد. این هواپیما در اواخر سال 2019 برای مونتاژ نهایی آماده شد و در ماه می (اردیبهشت) آخرین گام پروژه صورت گرفت. زمانی که جنرال الکتریک اوییشن (GE Aviation) اعلام کرد که نخستین موتور این هواپیما تحویل داده شده است.

در حالی که هواپیمای فراصوت X-1 در سال 1946 میلادی (دی 1324) از 4 موتور موشکی برای دستیابی به سرعت بالاتر از ماخ 1 استفاده می کرد، X-59 از موتور توربوفن F414-100 استفاده می کند که 22000 پوند نیروی پیشران ایجاد می کند. این موتور بر پایه تغییر موتور F/A-18 Super Hornet ساخته شده است.

برنامه روسیه برای ساخت هواپیمای مسافربری فراصوت توسعه می یابد

ری کاستنر (Ray Castner) مدیر پیرانش X-59 ناسا می گوید: هواپیمای تک موتوره به این خاطر جذاب است که اثر کم تری از خود در هواپیما باقی می گذارد و جای کمتری می گیرد. همه مبحث موج صوتی درباره حجم و شکل طراحی است. جنبه مهم دیگر در طراحی این موتور، مکان آن است که در بالای هواپیما قرار گفته و به این ترتیب بال مثلثی شکل، امواج شوک را از محفظه قرارگیری موتور مسدود می کند تا به زمین نرسد.

در همین حال، پیشرفت چشمگیری نیز در ساخت بدنه X-59 در Lockheed Martins Skunk Works حاصل شده است. جی برندون (Jay Brandon) مهندس ارشد X-59 ناسا در این باره می گوید: اکنون همه سازه های بزرگ هواپیما کامل است و اکنون در حال قرارگیری لایه بیرونی بدنه است.

اگرچه X-59 طرحی آینده نگرانه است اما برخی قطعات آن از هواپیماهای دیگر گرفته شده است که شامل ارابه فرود از F-16 نیروی هوایی، یک دسته کنترل از جنگنده شناساگریز F-117 و یک پوشش کاکپیت از هواپیمای آموزشی T-38 ناسا می شود.

به گفته براندون بزرگترین نوآوری در این هواپیما شکل آن است. این طراحی اساسا در جهت کاهش هزینه و زمان است که چیزهایی را استفاده کنیم که قبلا وجود داشته است. این باعث می شود چیزهایی را که قبلا اختراع شده، دوباره اختراع نکنیم.