چرا الان سر و کله کرونا یا ویروس کووید-19 پیدا شده؟ آیا این آخرین همه گیری جهانی ویروسی به این سبک خواهد بود؟ - هدا بلاگ

علایم معمول آن تب، سرفه، و تنگی نفس هستند. درد عضلانی، تولید خلط، و گلودرد از جمله نشانه های کمتر معمول آن اند. با این که اکثریت موارد این بیماری باعث علایم خفیف می گردد، برخی از موارد به سینه پهلو و نارسایی چنداندامی پیشرفت می کند. نرخ مرگ و میر بین 1٪ و 5٪ تخمین زده می گردد ولی بر حسب سن و دیگر شرایط سلامتی تغییر می کند. این بیماری اساساً از طریق قطرات ریز تنفسی از افراد مبتلا وقتی سرفه یا عطسه می کنند بین افراد پخش می گردد.زمان بین در معرض بیماری قرار دریافت و بروز علایم بین 2 و 14 روز است. از طریق شستن دست ها و دیگر تدابیر نظافتی می توان از پخش آن جلوگیری کرد.

متن سخنرانی النا شیخ در مورد کرونا در TED

می خواهم تا اینجا کمی از سوابقم برایتان بگویم که اجازه می دهند که این موضوع را برایتان مطرح کنم، چون، صادقانه بگویم، واقعا، واقعا نباید به نظر هر آدم مسنی در باره کووید-19 گوش کنید.

خوب، من 20 سال است که در حوزه بهداشت جهانی کار می کنم، و تخصص مشخص فنی من در سیستم های سلامتی و آنچه برایشان در زمان فشار های شدید اتفاق می افتد است. همچنین در روزنامه نگاری جهانی سلامتی کار کرده ام؛ در مورد بهداشت جهانی و امنیت زیستی نوشته ام در روزنامه ها و رسانه های مجازی، و چند سال قبل کتابی منتشر کرده ام درباره خطرات بزرگی که سلامت جهانی ما را به عنوان یک سیاره تهدید می کند. و در تلاش در شناسایی بیماری های همه گیر مشغول بوده و مدیریت کرده ام از ارزیابی مراکز مداوای اِبولا تا توجه به انتشار سل در مراکز بهداشتی و ایجاد آماده سازی علیه آنفولانزای مرغی. مدرک کارشناسی ارشد من در بهداشت جهانی است. پزشک نیستم. پرستار نیستم. تخصص من مواظبت از بیمار یا نگهداری از اشخاص نیست. تخصص من توجه به جمعیت ها و سیستم های سلامتی است، چه می گردد وقتی بیماری ها در ابعاد بزرگ پیش آیند؟ اگر منابع تخصصی جهانی سلامت را رده بندی کنیم در معیار یک تا 10، یک شخصی تصادفی است که روی فیس بوک پیام می دهد و 10 سازمان بهداشت جهانی، به نظرم احتمالا به من هفت یا هشت می دهید. پس وقتی که با شما صحبت می کنم این را در نظر داشته باشید.

اینجا از پایه ها آغاز می کنم، چون فکر کنم این چیزی است که گم شده در سر و صدا های اطراف کووید-19. کووید-19 یک ویروس کرونا است. ویروس های کرونا زیر گروه خاصی از ویروس ها هستند، و به عنوان ویروس ویژگی های خاصی دارند. بجای دی ان ای از آر ان ای به عنوان ماده ژنتیکی شان استفاده می کنند، و سطحشان با خار های نوک تیزی پوشیده شده. که از این خار ها برای حمله به سلول ها استفاده می کنند. این خار ها همان کرونای ویروس کرونا هستند. کووید-19 به عنوان ویروس کرونای جدید شناخته می گردد چون، تا دسامبر، ما تنها شش ویروس کرونا می شناختیم. کووید-19 هفتمی است. برای ما جدید است. تازه توالی ژنی اش را مشخص کرده ایم، تازه برایش نام گذاشته ایم. به این دلیل جدید است.

اگر سارس را بیاد بیاورید، سندروم خیلی حاد تنفسی، یا مرس، سندروم تنفسی خاورمیانه، آنها ویروس کرونا بودند. و هر دو آنها سندروم تنفسی نامیده شدند، چون این کاری است که ویروس کرونا می کند - به شش ها حمله می کنند. حالت تهوع ایجاد نمی کنند، باعث خونریزی از چشم نمی شوند، در شما ایجاد خونریزی نمی کنند. به شش های شما حمله می کنند.

کووید-19 هم متفاوت نیست. مجموعه ای از علائم تنفسی ایجاد می کند از چیز هایی مثل سرفه خشک و تب همینطور روبه بالا تا ذات الریه کشنده ویروسی. و این مجموعه نشانه ها یکی از دلایلی است که واقعا تشخیص شیوع آن را سخت کرده است. خیلی از آدمها آنقدر خفیف مبتلا به کووید-19 می شوند، و نشانه هایش آنقدر ملایم است که حتی به درمانگاه مراجعه نمی کنند. در سیستم ثبت نمی شوند. بچه ها، خصوصا، برخورد بسیار راحتی با کووید-19 دارند، که واقعا باید بخاطرش شکر گذار باشیم.

ویروس کرونا زونوتیک است، یعنی از حیوان به انسان سرایت می کند. برخی از ویروس های کرونا، مانند کووید-19، از شخص به شخص هم سرایت می کنند. انواع شخص به شخص سریعتر و دورتر حرکت می کنند، درست مانند کووید-19. اجتناب از بیماری های زونوتیک واقعا خیلی سخت است، چون آنها یک مخزن حیوانی دارند. یک مثال آن آنفولانزای مرغی است، که می توانیم آن را بین حیوانات مزرعه، بوقلمون ها، اردک ها از میان ببریم اما هر سال بر می گردد چون توسط پرنده های وحشی به ما برمی گردد. چیز خیلی زیادی از آن نمی شنوید چون آنفولانزای مرغی از انسان به انسان منتقل نمی گردد، اما هر ساله در سراسر جهان با شیوع آن روبرویم. به احتمال زیاد کووید-19 از جانوران به انسان انتقال یافته در یک بازار حیوانات وحشی در ووهان چین.

حالا از مقدمات بگذریم. این آخرین شیوع بیماری نخواهد بود که شاهدش خواهیم بود. شیوع بیماری های بیشتر و همه گیری بیماری های بیشتری پیش خواهند آمد. این شاید نیست. حتمی است. و این در نتیجه شیوه ای است که ما انسان ها، با سیاره مان برخورد می کنیم. انتخاب های انسانی ما را به مرحله ای می رسانند که شاهد شیوع بیشتر بیماری ها خواهیم بود. بخشی از آن مربوط به تغییرات آب و هواست و شیوه ای که آب و هوای در حال گرمتر شدن جهان را برای زندگی ویروس ها و باکتری ها مناسبتر می کند. اما به شیوه ای که به آخرین محل های وحشی سیاره مان فشار می اوریم هم مربوط است.

وقتی جنگل های استوایی آمازون را می سوزانیم و شخم می زنیم تا زمینی ارزان برای دامداری بدست آوریم، وقتی که آخرین دشتهای آفریقا تبدیل به مزرعه می شوند، وقتی که حیوانات وحشی چین تا حد انقراض شکار می شوند، انسانها در تماس با مجموعه ای از حیوانات وحشی قرار می گیرند که هیچوقت قبل از آن در تماس نبوده اند، و این مجموعه ها انواع جدیدی از بیماریها را با خود دارند: باکتری ها، ویروس ها، چیز هایی که ما برایشان آماده نیستیم. خصوصا خفاش ها، استعداد خوبی در میزبانی از بیمار هایی دارند که انسانها را مبتلا می کند، اما آنها تنها حیوانات اینگونه نیستند. پس تا وقتی که ما نواحی دور افتاده را کمتر دور افتاده می کنیم، شیوع بیماری ها همچنان ادامه می یابد.

نمی توانیم شیوع بیماری را تنها با قرنطینه یا محدودیت سفر متوقف کنیم. این اولین واکنش هر کسی است: بیایید تا جلو حرکت مردم را بگیریم. بیایید تا شیوع بیماری را متوقف کنیم. اما حقیقت اینکه، برقراری یک قرنطینه خوب کار خیلی سختی است. ایجاد محدودیت های سفر کار خیلی سختی است. حتی کشور هایی که سرمایه گذاری های کلان در بهداشت عمومی کرده اند، مثل آمریکا و کره جنوبی، نمی توانند این محدودیت ها را با سرعت کافی اجرایی کنند تا شیوع را در لحظه متوقف کنند. برای اینها دلایل تدارکاتی وجود دارد، و دلایل پزشکی وجود دارد. اگر همین حالا به کووید-19 توجه کنید، به نظر می رسد که در دوره ای مبتلا شده لید ولی هیچ نشانه ای ندارید که می تواند تا 24 روز طول بکشد. پس آدمها در اطراف راه می فرایند و ویروس هیچ نشانه ای ندارد. قرنطینه نمی شوند. هیچ کس نمی داند که باید قرنطینه شوند.

همچنین هزینه های زیادی در اجرای قرنطینه و محدودیت سفر وجود دارد. انسان حیوانی اجتماعی است، و در برابر اینکه در جایی محدود شوند یا آنکه که بخواهی جدایشان کنی مقاومت می کنند. در شیوع ابولا دیده ایم که به محض آنکه قرنطینه برقرار کنید، مردم می خواهد از آن فرار کنند. افراد بیمار، اگر بدانند که پروتکل محکم قرنطینه برقرار است، ممکن است به مراکز بهداشت نفرایند، چون از سیستم پزشکی می ترسند یا توان مالی آن را ندارند و نمی خواهند که از خانواده و دوستانشان جدا شوند. سیاستمداران، مسئولین دولت، وقتی می فهمند که قرنطینه اجرا می گردد اگر از شیوع و تعداد موارد صحبت کنند، ممکن است حقیقت را از ترس برقراری قوانین قرنطینه مخفی کنند. و البته، این نوع از طفره رفتن و عدم صداقت دقیقا دلیل آن است که چرا پیگیری شیوع بیماری اینقدر سخت است. ما با قرنطینه ها و محدودیت های سفر می توانیم بهتر شویم، که باید انجام دهیم، ولی اینها تنها انتخاب های ما نیستند، و بهترین انتخاب های ما در روبروه با این شرایط هم نیستند.

راه اصلی در این جهت طولانی در اینکه از خطر شیوع کم کنیم ساختن یک سیستم بهداشت جهانی است تا از فعالیت های اصلی بهداشتی در همه کشور های جهان پشتیبانی کند تا همه کشور ها، حتی کشور های فقیر، بتوانند سریعا بیماری های عفونی را تشخیص و در همان زمان بروز درمان کنند. چین با نقدها زیادی در شیوه پاسخش به کووید-19 روبرو شد. اما در حقیقت، اگر کووید-19 در چاد اتفاق می افتاد چه می شد، که تنها سه و نیم دکتر به ازای هر صد هزار نفر دارد؟ چه می شد اگر در جمهوری دموکراتیک کنگو اتفاق می افتاد، که تازه آخرین بیمارش را پس از مداوای ابولا مرخص کرده؟ حقیقت اینکه، کشور هایی مانند این منابعی ندارند که بتوانند به یک بیماری عفونی پاسخ دهند - نه مردم را مداوا کنند و نه با سرعت مناسب گزارش دهند تا به مابقی جهان کمک کنند.

من ارزیابی از مراکز مداوای ابولا در سیرالئون را هدایت کرده ام، و حقیقت اینکه پزشکان محلی در سیرالئون بحران ابولا را خیلی زود تشخیص دادند، اول به عنوان یک بیماری واگیردار ویروسی همراه با خونریزی و بعد به عنوان خود ابولا. اما، پس از شناسایی کردن آن، منابعی برای پاسخ به آن نداشتند. آنقدر پزشک نداشتند، تخت کافی بیمارستان نداشتند و اطلاعات کافی در نحوه درمان ابولا نداشتند یا آنکه چطور عفونت را مهار کنند. یازده پزشک در سیرالئون از ابولا مردند. این کشور تنها 120 پزشک در آغاز بحران داشت. در مقایسه، مرکز پزشکی بِیلور دالاس بیش از هزار پزشک در کادر خود دارد.

این انواعی از بی عدالتی هاست که آدمها را می کشد. ابتدا، وقتی شیوع بیماری آغاز می گردد فقرا را می کشد، و بعد آدمها را در سراسر جهان می کشد وقتی بیماری گسترده شد. اگر واقعا می خواهیم که شیوع این بیماری ها کند گردد و تاثیر آن حد اقل گردد، باید مطمئن شویم که همه کشور های جهان از ظرفیت تشخیص بیماری های جدید، و درمان آن و اعلام گزارش جهت به اشتراک گذاشتن اطلاعات برخوردارند.

کووید-19 بار سنگینی بر دوش سیستم های بهداشتی خواهد بود. کووید-19 همچنین برخی از نقطه ضعف های واقعی را در زنجیره تامین ملزومات بهداشتی مان مشخص کرده است . سفارش-تنها-در-موقع نیاز، سیستم های ضعیف تنها وقتی اوضاع خوب است مناسبند، اما در زمان بحران، به معنی آن هستند که ما ذخیره ای نداریم. اگر بیمارستانی - یا کشوری - ذخیره ماسک یا لوازم حفاظت شخصی را تمام کند، انباری بزرگ پر از جعبه هایی که می توانیم برداریم وجود ندارد. باید به تولید کننده سفارش دهی، باید صبر کنی تا تولید گردد و باید صبر کنی تا حمل گردد، معمولا از چین. این تاخیر هنگامی است که سرعت مهم است.

اگر به خوبی برای کووید-19 آماده بودیم، چین شیوع بیماری را سریعتر تشخیص می داد. آنها برای مواظبت از مبتلایان آماده می بودند بدون نیاز به ساختمان های جدید. اطلاعات صحیح را به شهفرایندان انتقال می دادند تا ما پخش این شایعات احمقانه را نمی دیدیم در شبکه های اجتماعی چین. و آنها اطلاعات خود را با متصدیان بهداشت جهانی به اشتراک می گذاشتند تا بتوانند به سیستم های ملی بهداشت گزارش دهند و خود را برای پخش ویروس آماده کنند. سیستم های بهداشت ملی در اینصورت می توانست تجهیزات حفاظتی مورد نیاز را انبار کند و خدمت رسانان بهداشت را برای کنترل سرایت و مداوا آموزش دهند. ما پروتکل های علمی برای کار هایی که در صورت بروز باید انجام شوند داریم، مثل کشتی های تفریحی که بیماران مبتلا دارند. و اطلاعات واقعی که می توانست به مردم همه جا اعلام گردد، تا دیگر مورد های ناراحت کننده و شرم آور ترس از خارجی ها را نمی دیدیم، مثل حمله به افراد با چهره آسیایی در خیابان های فیلادلفیا. اما با وجود همه اینها، هنوز هم شیوع بیماری می داشتیم. انتخاب هایی که ما در استفاده از این سیاره می کنیم این را حتمی می کند.

چیزی که همه متخصصان درباره کووید-19 موافقند، این که: اینجا در آمریکا، و در سطح جهان، اوضاع قبل از بهتر شدن، بدتر خواهد شد. ما مواردی از انتقال انسانی را خواهیم دید که ناشی از بازگشت مسافران نخواهند بود، این ها در محله اتفاق می افتد، و مردمی که آلوده به کووید-19 شده اند را خواهیم دید و حتی نمی فهمیم که آلودگی از کجا آمده است. اینها علائم همه گیری است که بدتر می گردد، نه همه گیری که تحت کنترل است.

ناراحت کننده است، اما تعجب آور نیست. متخصصین جهانی بهداشت، وقتی در باره سناریو های ویروس جدید صحبت می کنند، این یکی از سناریو هایی است که به آن توجه می کنند. همه امیدواریم که به راحتی تمام گردد، اما وقتی متخصصین از برنامه ریزی ویروسی صحبت می کنند، این شرایط و جهتی است که توقع دارند که ویروس حرکت کند.

می خواهم که اینجا صحبت را با یک نصیحت شخصی تمام کنم. دستهایتان را بشویید. دستهایتان را خیلی بشویید. می دانم که حالا هم دستهایتان را خیلی می شویید چون کثیف نیستید، اما دستهایتان را باز هم بیشتر بشویید. نشانه ها و روال هایی در زندگی بگذارید تا به شستن دست ها مجبورتان کند. هربار که وارد یا خارج از ساختمانی می شوید دستهایتان را بشویید. وقتی به جلسه ای می روید یا برمی شد دستهایتان را بشویید. آدابی را برای شستن دست تعریف کنید.

تلفن خود را ضد عفونی کنید. دائما تلفن را با دست کثیف و نشسته لمس می کنید. می دانم که آن را با خود به توالت می برید.

پس آن را ضد عفونی کنید و سعی کنید در جمع استفاده نکنید. شاید تیک تاک و اینستاگرام تنها چیز های خانگی باشند.

به صورتتان دست نزنید. چشم هایتان را نمالید. ناخنتان را نجوید. با پشت دست بینی خود را نمالید. منظورم اینکه، اصلا این کار را نکنید، زشت است.

ماسک صورت نپوشید. ماسک صورت برای افراد بیمار و امداد رسانان است. اگر بیمار هستید، ماسک صورت عطسه و سرفه شما را می پوشاند و از افرادی که اطرافتان هستند محافظت می کند. و اگر یک امدادرسان هستید، ماسک صورت یک وسیله از مجموعه وسایل شماست که تجهیزات حفاظت شخصی نام دارد که شما در استفاده از آن آموزش دیده اید تا از بیمار مواظبت کنید و خود بیمار نشوید. اگر یک شخص معمولی سالم هستید که ماسک می پوشید، تنها باعث می گردد که صورتتان عرق کند.

بگذارید ماسک های صورت در مغازه ها بمانند برای پزشکان و پرستاران و افراد بیمار.

اگر فکر می کنید که نشانه های کووید-19 را دارید، خانه بمانید، با پزشک تان برای مشورت تماس بگیرید. اگر مبتلا به کووید-19 تشخیص داده شدید، یادتان باشد معمولا خیلی ملایم است. و اگر سیگاری هستید، حالا بهترین وقت است که سیگار کشیدن را ترک کنید. یعنی، اگر سیگاری هستید، همیشه حالا بهترین وقت است برای ترک سیگار. اما اگر سیگاری هستید و نگران ابتلا به کووید-19، تضمین می کنم که ترک بهترین کاری است که می توانید انجام دهید تا خود را از بدترین تاثیرات کووید-19 محافظت کنید.

کووید-19 چیز ترسناکی است، در زمانی که تقریبا همه اخبار به ما حس ترس می دهند. و خیلی از انتخاب های بد اما جذاب در روبروه با آن وجود دارند: ترس، ترس از خارجی ها، ترس از مکان های شلوغ، قدرت طلبی، دروغ در بیش از حد ساده جلوه دادن که باعث می گردد تا تنفر و خشم و حس تنهایی راهکار هایی برای شیوع بیماری به نظر برسند. که نیستند. تنها باعث می شوند که کمتر آماده باشیم.

مجموعه راهکار هایی کسل کننده اما موثر هم وجود دارند که می توانیم در پاسخ به شیوع از آنها استفاده کنیم، چیز هایی ماند بهبود بهداشت اینجا و همه جا؛ سرمایه گذاری در زیرساخت های بهداشتی و نظارت بر بیماری ها تا وقتی بیماری جدیدی آمد متوجه شویم؛ ساخت سیستم های بهداشت در تمام جهان؛ توجه به تقویت زنجیره تامین تا در مواقع اضطراری آماده باشند؛ و آموزش بهتر، تا توانایی صحبت درباره شیوع بیماری و ریاضیات مخاطره را بدون ایجاد ترس کور داشته باشیم.

ما باید منصف باشیم، چون در این شرایط، مثل خیلی اوقات دیگر، انصاف به نفع خود ماست.

خیلی متشکرم که امروز به من گوش کردید، و آیا می توانم اولین کسی باشم که به شما بگویم: بعد از ترک سالن دستهایتان را بشویید.