گروکشی هنری در ازای آزادی پول نفت؟ - هدا بلاگ

به گزارش ایسنا، ظهر اول مرداد ماه سخنانی به نقل از عباس مقتدایی ـ نماینده مردم اصفهان ـ در قالب نطق علنی مجلس منتشر شد که در بخشی از آن با خطاب قرار دادن مسئولان صداوسیما، خواهان تحریم سریال های کره ای در ازای آزاد نشدن پول مردم ایران شده بود؛ انتقادی که البته تازگی هم ندارد.

اگرچه انتقاد به پخش سریال های کره ای این بار از منظری جدید توسط نماینده مردم اصفهان مطرح می شد، اما در گذشته هم بعضی از نمایندگان ملت خواهان توقف پخش این سریال ها از تلویزیون شده بودند.

نمونه ای از این انتقاد ها به خرداد 96 برمی گردد؛ زمانی که محمد اسماعیل سعیدی، نماینده مردم تبریز با انتقاد از عملکرد تلویزیون درباره پخش سریال های کره ای اعلام نموده بود که مدیران صداوسیما کاری نموده اند که جوانان به جای جذب فرهنگ ایرانی، دلباخته کره ای ها شوند. این نماینده مجلس همچنین عنوان نموده بود که پس از پخش این سریال ها جوانان ایرانی گرایش بسیار زیادی به تحصیل در دانشگاه های کره پیدا نموده اند.

اواسط دهه هشتاد بود. پس از اینکه سریال هایی مانند جواهری در قصر و افسانه جومونگ مورد توجه مخاطبان نهاده شد، مدیران تلویزیون تصمیم گرفتند سریال های کره ای بیشتر و بیشتری را روی آنتن بفرستند و البته هر کدام از این سریال ها هم بار ها در شبکه های مختلف تکرار شد.

در همان زمان بعضی هشدار دادند که با پخش مداوم این سریال ها جوانان ایرانی را به جای فرهنگ و تمدن ایرانی به فرهنگ کره ای سوق می دهید. از طرفی بعضی دوبلور ها هم به ضعف کیفی این قبیل کار ها اعتراض داشتند و توقف خرید اینگونه تولیدات برای پخش را خواهان شده بودند.

آن موقع مورد بحث کاملا فرهنگی بود، به قصد انتقاد از یک غفلت و البته طرح این پرسش که چرا صداوسیما در این سال ها نتوانسته گنجینه های تاریخ و ادبیات ایران زمین را استخراج نموده و به تصویر بکشد؟ و اینکه نه تنها از قهرمانان تاریخی و معاصر خود غافل شده ایم بلکه شرایط برای معرفی بی نقص قهرمانان دیگر کشور ها هم فراهم شده است.

نقد هایی که در جای خود قابل آنالیز است و حتی نقد های بسیار واردی می توانند باشند. اما امروز از منظری دیگر و با رویکردی کاملا غیرفرهنگی پخش سریال های کره ای در تلویزیونمان به چالش کشیده می گردد؛ رویکردی که در ازای این گروکشی فرهنگی ـ سیاسی نگرانی ها و پرسش هایی را با خود به همراه می آورد.

نماینده مردم اصفهان توقف سریال های کره ای را به قصد جبران یک اختلاف مالی مطرح می نماید و در ازای این خواسته، به سرعت این پرسش به ذهن متبادر می گردد که آیا به بهانه چنین مساله ای برای مثال می توان سفارت کره در تهران را تعطیل کرد؟!

یا اینکه در حال حاضر که کشورمان به لحاظ سیاسی در زاویه شدید با کشوری مانند آمریکا قرار گرفته است، اما آیا آنتن ما به روی هر فیلم و سریال تولیدی این کشور بسته است؟!

با چنین رویکردی، تحریم فیلم و سریال های هر کشوری به هر بهانه ای سیاسی یا مالی را می توان عقب گردی جبران ناپذیر تلقی کرد. آیا قرار است فرهنگی که همین نمایندگان مجلسش برای عضو نشدن در کمیسیون آن رقابت داشتند، جبران نماینده خلاء های دیپلماتیک و مدیریت های حوزه اقتصاد و سیاست خارجی باشد؟

درست است که خود کره ای ها از همین سریال سازی های موسوم به موج زرد خود، در پی آن بوده اند که در پی تبلیغ فرهنگ خویش، بازار های مالی را به نفع خود جذب نمایند، اما یک پرسش ریشه دار این است که مدیریت کشوری ما برای حوزه فرهنگ چه برنامه ریزی، عملکرد و سرمایه گذاری موثری انجام داده است که حالا فرهنگ را می خواهد سلاح مجادله های سیاسی قرار دهد؟

یا مثلا چرا پیشنهاد نمی گردد که کلیه تلفن های همراه و لوازم خانگی با برند های کره ای در بازار ایران به فروش نرسند، اما پیشنهاد می گردد که عرضه محصولات فرهنگی متوقف شوند؟

آژانس دور زمین: دور زمین | سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده! تور ارزان، تور لحظه آخری، اروپا، تور تایلند، تور مالزی، تور دبی، تور ترکیه