بحران مجریان؛ کجای کار ایراد دارد؟
به گزارش هدا بلاگ، برخی مجریان تلویزیون ما آن قدر خیز مردمی بودن برداشته اند که کلا در بین مردم گم شده اند و از آن ها عقب مانده اند. اشتباهات آزارنده و بی فایده و بی دلیل مجریان تلویزیون مثل آن داستان عمو مسعود گفتن مجری شبکه یک و این لفظ نامناسب مجری دستپخت که شغل راننده تاکسی را به شکل بدی توصیف می کند یا آن مجری خانم که اسم مولوی را به شکلی مضحک ادا می کرد…
روزنامه هفت صبح در ادامه نوشت: کلمات و جملاتی که با عقل طراز بسیار ساده و معمولی مشخص است که نباید بر زبان آورده شود؛ و خب کار مجری ها بیان همین کلمات است و وقتی متوجه کلمات و تاثیرشان نمی شوند یک جای کار ایراد دارد. به نظر می رسد مجریان تلویزیون باید هرچه سریع تر الک شوند و در دوره های آموزشی تست شوند و لوازم کار اجرا را یاد بگیرند.
این ادبیات عقب تر از ادبیات طراز مردم است. خیلی بد است که این توهم مردمی بودن به اینجا ختم شود که مجریان ما با کلماتی گوش و روان ما را بیازارند که اشتباه بودنشان اظهر من الشمس است و عجیب است که این مجریان یا متوجه نمی شوند و یا درک درستی از اشتباه خود ندارند و گاه به دنبال توجیه هم برمی آیند. اشتباه در رسانه ها به خصوص برنامه های روتین اجتناب ناپذیر است، اما مسئله اینجا با اشتباه کردن فرق می کند.
این مجریان گویی درکی از وظیفه خود ندارند و بدتر از آن به اندازه کافی آموزش ندیده اند و از دانش متوسط جامعه نیز به دور هستند. برای همین بعضی اوقات اصلا زیر بار اشتباه خود هم نمی فرایند و این گونه برخورد می کنند که خب حالا مگه چی شده! تلویزیون باید سطح متفاوتی از فرهنگ و گفتار را به مردم منتقل کند. نمی گویم متکلف باشد و متصنع (به سبک شهاب حسینی در همرفیق!) نه، اما فرمول هایی در این میان وجود دارند که یک مجری خوب را مشخص می کنند.
از خوش لباسی و خوش قدوقامت بودن تا بیان درست و ادبیات مناسب و سواد کافی و هوش به اندازه و طنازی. اجباری نیست که تلویزیون برنامه های پربیننده خود را با توهم مردمی بودن به مجریانی که دانششان کافی نیست و زاویه دید اشتباهی انتخاب می کنند بسپارد. در زمانه هجوم فضای مجازی اتفاقا انتخاب ادبیات مناسب و فاخر (و نه متکلف و متصنع) و طناز می تواند نقطه تمایز درست تلویزیون با هیاهوی فضای مجازی باشد.
این سراسیمگی را در اجرا مجری ها حذف کنید. برایشان دوره های آموزشی بگذارید و اجرا های اساتیدی مثل میرفخرایی، نوذری، عالمی، محمد صالح علا و فردوسی پور را برایشان پخش کنید و نکته ها را به آن ها آموزش دهید و یا علی درستکار و صدرالدین شریعتی و صفاریان پور و ضابطیان. از همین امروز شروع کنید. دیر می شود. این سندرم و سنت اساتید احمدزاده و حسینی و شهریاری را از تلویزیون دورکنید و یا حداقل کمرنگ کنید.
منبع: فراروکهن پارس: کهن پارس | مجله همه پارسی زبان های دنیا
bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا