عباس عبدی؛ خوزستان خوزستان! - هدا بلاگ

این آمار نشان می دهد که تفاوتی جدی در این استان با سایر مناطق کشور در مدیریت کرونا وجود دارد. شاید گفته گردد به دلیل رفت و آمد با آن سوی مرز چنین شده است، ولی بعید است این عامل مشخص نماینده باشد، زیرا استان های مرزی دیگری هم با عراق داریم. به علاوه بیماری می توانست از این استان به سایر مناطق نیز سرایت و آنجا ها را نیز آلوده کند. پس عامل این تفاوت چشمگیر چیست؟ این پرسشی است که ستاد کرونا باید برای آن پاسخ روشنی داشته باشد ولی به نظر می رسد که یکی از دو علت زیر یا ترکیب آن ها عامل اصلی این وضع باشد.

ضعف مدیریت اپیدمی در استان و بی توجهی عمومی در رعایت دستورات احتیاطی. این یادداشت بیشتر درصدد است که به ارتباط این دو مساله با یکدیگر اشاره کند.

پیش تر در یک یادداشت توضیح داده ام که چرا برخی از مردم به دستورالعمل های مربوط به کرونا بی تفاوت هستند و آن را رعایت نمی نمایند؟ برای اقناع مردم و جلب همراهی آنان باید همزمان از دو راستا اقدام کرد؛ اول دستورات قانونی دولت و اجرای بی کم و کاست آنها. دوم توصیه های عمومی که فاقد ضمانت اجرای حکومتی است، ولی مردم به دلایل گوناگون آن ها را می پذیرند و اجرا می نمایند. به نظر می رسد که هر دو نوع دستور در این استان به زمین مانده است. هر کدام به دلایل خاص خود.

اجرای دستورات قانونی از سوی صادرنماینده آن ها تضمین نمی گردد، چون از یک سو مردم کمتر رعایت می نمایند و از سوی دیگر نیرو های رسمی انگیزه چندانی برای اجرای آن ندارند. شاید سوابق تنش ها در دو سال گذشته در استان آن ها را محتاط تر کرده است. شاید پرسنل آنان فاقد چنین انگیزه ای باشند.

شاید نوعی ناهماهنگی در صدور و اجرای تصمیمات باشد، ولی در هر حال این مساله مشهود است، به ویژه هنگامی که درست یا نادرست نسبت به سیاست های رسمی در استان بی اعتمادی وجود دارد. بنابراین اجرای کامل این دستورات قانونی از هر دوطرف با اشکال روبرو شده است، از طرف جامعه به علت فقدان اعتماد و نبود خوش بینی، انجام و رعایت نمی گردد و از طرف دیگر ملاحظات و بی انگیزه بودن مجریان این دستورات نیز مزید بر مشکل شده و دستورات را در عمل غیر اجرایی کرده است.

البته مساله در سطح مدیریت استان بدتر از این است. اینجا استانی است که حتی ذوب شدگان حکومتی آن در سطح امام جمعه دومین شهر مهم استان، با صراحت اعلام می کند که سه بار به کرونا مبتلا شده و با مصرف داروی امام کاظم و امام رضا بهبود یافته سپس به دیگران هم مصرف این دارو را توصیه کرده است. با چنین مسوولانی چه انتظاری از مردم عادی داریم که دستورات علمی را رعایت نمایند؟

نکته دوم شاید مهم تر است که دستورات و توصیه های عمومی نیز رعایت نمی گردد. علت این است که مسوولان منطقه توجه ندارند که این توصیه ها باید از طریق مراجع معتبر و مورد قبول مردم و متناسب با فرهنگ و ادبیات محلی به مردم منتقل گردد. مردم هر منطقه ای یا هر فردی، تابع مراجع اخلاقی و مدنی خود هستند. استان خوزستان درست یا نادرست متفاوت از سایر مناطق است. ساختار طایفه ای میان هر دو گروه اعراب و بختیاری های منطقه رواج دارد. این ساختار حتی به عللی در سال های اخیر تقویت نیز شده است. هر دو گروه به دلایل خاص خود.

شاید یکی از مهم ترین علل تقویت آن فقدان کارایی نهاد های جدید از جمله نهاد های عمومی و دولتی در پاسخ به نیاز های مردم است. در چنین ساختاری باید کوشید که مراجع مورد قبول جامعه را وارد بازی کرد و از طریق آنان مردم را به رعایت دستورات تشویق کرد. اگر این اتفاق بیفتد، بعید است که شاهد مراسم عروسی یا عزاداری صد ها نفری شویم، یا با بازار هایی متراکم از جمعیت روبرو شویم که کمتر کسی در آن از ماسک استفاده کند.

به علاوه مدیران استان و مسوولان ستاد مقابله با کرونا باید با گروه های گوناگون مردم به صورت مستقیم و حتی چهره به چهره گفتگو نمایند تا اعتماد را بازسازی نمایند. شاید راحت باشد که بگوییم مردم مقررات و توصیه ها را رعایت نمی نمایند. حتی اگر این گزاره را بپذیریم این نیز مساله ای است که مدیریت استان و کشور باید آن را ریشه یابی کرده و برای آن چاره اندیشی کند.

به نظر می رسد که اگرچه شرایط در آنجا قرمز است به نحوی که ظرفیت بیمارستان های استان پر است، ولی این شرایط فرصتی است که به بازنگری سیاست های اجتماعی در این استان مهم کشور پرداخته گردد. اعتماد مردم با دادن قول های بی معنی زنده نمی گردد. چرا باید گفت که تا پایان بهار مردم خوزستان واکسینه می شوند در حالی که همه می دانیم که شرایط واکسن کشور چگونه است. این قول های پوچ مردم را بی اعتماد تر می کند.

در هر حال امیدواریم برای روز های عید سیاست روشنی در خوزستان اعلام گردد که همه جوانب مزبور رعایت گردد.